Odmiana trwała zachowuje swoje charakterystyczne cechy (tzn. pozostaje wierna opisowi) po kolejnych rozmnożeniach (zdefiniowanych przez hodowcę) lub na końcu właściwego dla niej cyklu rozmnożeń.

Jest rzeczą niemożliwą, aby w ciągu dwóch-trzech lat badań określić trwałość odmiany z taką samą pewnością, jak odrębność i wyrównanie. Powszechnie uważa się, że jeżeli badana odmiana jest wyrównana, można ją także uważać za trwałą.

W trakcie badania odrębności i wyrównania zwraca się ponadto uwagę na objawy, które mogłyby sugerować brak trwałości odmiany.

Trwałość odmiany sprawdza się badając przez okres kilku lat jej kolejne generacje (pokolenia) i porównując je z materiałem chronologicznie wcześniejszym. Badanie trwałości polega wtedy na dokładnym obserwowaniu i porównywaniu roślin uzyskanych z nasion pochodzących z kolejnych roczników zbioru.