RYS HISTORYCZNY

Badania odmian w Polsce w XIX i I poł. XX wieku
  • 1951 r. - powołanie przez Ministerstwo Rolnictwa Departamentu Oceny Odmian i stworzenie podstaw prawnych dla nasiennictwa
  • 1952 r. - początek tworzenia sieci stacji doświadczalnych oceny odmian (SDOO), których zadaniem jest realizowanie urzędowych badań odmianowych
  • 1955 r. - wprowadzenie Rejestru Odmian Oryginalnych dla roślin rolniczych i warzywnych, będącego regulatorem obrotu materiału nasiennego tych odmian w Polsce
  • 1966 r. - powołanie Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych (uchwała Rady Ministrów Nr 315 z dnia 21 grudnia 1965 r.) z siedzibą w Słupi Wielkiej (woj. wielkopolskie) jako państwowej jednostki organizacyjnej odpowiedzialnej za urzędowe badania odmian
  • 1970 r. - wprowadzenie Rejestru Odmian Oryginalnych dla roślin ozdobnych
  • 1987 r. - Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych zostają powierzone zadania związane z przyznawaniem wyłącznego prawa hodowcy do odmiany (księga ochrony) oraz wpisywaniem odmian do rejestru odmian (rejestr odmian)
  • 1988 r. - wprowadzenie Rejestru Odmian Oryginalnych dla roślin sadowniczych
  • 1989 r. - Polska zostaje członkiem Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV)
  • 1998 r. - początek tworzenia systemu PDO
  • 2000 r. - rezygnacja z wpisywania do krajowego rejestru odmian roślin ozdobnych
  • 2011 r. - zmiana formy organizacyjno-prawnej Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupi Wielkiej oraz stacji doświadczalnych oceny odmian - na Agencję Wykonawczą z szesnastoma oddziałami terenowymi.